آسیب مهره های گردنی در بیماران با ترومای غیر نافذ گردن

چکیده مقدمه: تروما یکی از مهم ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در 4 دهه ی اول زندگی است. آسیب مهره های گردن به دلیل دارا بودن میزان بالای مرگ و میر و عوارض اهمیت بسیاری دارد. این آسیب ها اثر روحی– روانی، اجتماعی و مالی ژرفی برای بیمار و خانواده او به همراه خواهند داشت. هدف: بررسی آسیب مهره های گردنی در بیماران با ترومای غیر نافذ گردن مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی و بر پرونده ی بیمارانی که با شکایت ترومای گردن در سال های 1388 تا 1391 به اورژانس بیمارستان پورسینا مراجعه کرده بودند، انجام شد. ملاک تشخیص شکستگی مهره های گردن رادیو گرافی ساده و ct اسکن تایید شده توسط متخصص طب اورژانس بود. اطلاعات دموگرافی، محل آسیب، مکانیسم آسیب و نوع شکستگی بر اساس پرونده استخراج و سپس داده ها با نرم افزار آماری 16 spss تجریه و تحلیل شد. نتایج: پس از بررسی 6235 بیمار ترومای گردنی، 374 نفر با شکایت ترومای غیر نافذ گردنی وارد مطالعه شدند. 7/83 % مرد بودند. متوسط سنی 46/17 ± 64/39 سال بود و بیشترین رده ی سنی درگیر 59-30 ساله بود. بیشترین علت آسیب تصادف با وسایل نقلیه(69%) و سپس سقوط از ارتفاع( 2/14%) بود. بیشترین محل شکستگی مهره های گردن مربوط به مهره c6 ( 1/19% ) و بیشترین محل دررفتگی مهره های گردن مربوط به c6-c7 ( 9/22% )بود. در 16 % موارد آسیب ناکامل نخاع و در 8/7 % موارد قطع کامل نخاع صورت گرفته بود. در 7/56% افراد آسیب های همراه دیده شد که بیشترین آن ها آسیب اندام(3/61 %) و سپس ترومای سر با افت gcs(7/21 %) بود. بین جنس و علت آسیب (0001/0p<)، مهره ی شکسته(002/0p=)، ضایعه همراه (003/0p=) انواع ضایعه همراه(009/0p=) ارتباط معنی دار وجود داشت. همچنین، بین سن و علت آسیب ارتباط معنی دار وجود داشت(0001/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به این که بیشتر آسیب های ستون مهره های گردن در مردان و گروه جوان (20-39 سال) و بیشترین مکانیسم تروما، برخورد با وسایل نقلیه بود، با مراقبت بیشتر می توان تا حد زیادی از این آسیب ها پیشگیری کرد.